zondag 28 juni 2015

Column | Internetleven |

In de tijd dat ik blog heb laten verstoffen, ben ik de wondere wereld van internet gaan ontdekken. Zo kwam ik erachter dat naast blogs er ook youtubekanalen waren. Ik abonneerde me op meerdere kanalen. Eerst gebruikte ik youtube voor muziek en adoreerde muzikale talenten die met een colaflesje de meeste mooie covers maakten.
Nu wemelt het, naast de blogs ook van de youtube kanalen waar met mij vele anderen uren op kunnen verdwalen. Vlogs zijn heuse realityseries geworden en ik spreek over youtubers als heuse vrienden. “Heb je gezien wat … gisteren heeft gedaan?” “Ik vind dat … de laatste tijd anders is geworden.” Alleen is dat eigenlijk wel gezond?

How hooked are YOU? | via Facebook

Internet opent een toegankelijke wereld, maar hiervoor moet je ook iets inleveren. Je privacy. Dit onderwerp interesseert me. Iedereen heeft er namelijk mee te maken. Hoe veel van jezelf geef je bloot op het een platform waarin iedereen te vinden is en in hoeverre ben je je ervan bewust dat je sporen achterlaat? De meeste mensen hebben zichzelf wel eens gegoogeld en dat googelen wordt eigenlijk al standaard gedaan bij een sollicitatie. Wat is er over diegene te vinden op internet, hoe presenteert diegene zichzelf. Waardevolle informatie, informatie van jaren geleden wat je zelf allang vergeten was kan ook naar boven komen.

In 2011, toen ik mijn blog startte had ik al moeite om een foto van mijn gezicht op internet te plaatsen. Ik ben internetpreuts, maar heb dan wel weer een facebook profiel.
Het lijkt me bijvoorbeeld ook tof om filmpjes te maken, maar om jezelf pratend tegen een camera op internet te zetten is voor mij een hele stap. Je geeft zoveel van jezelf bloot, mensen zien je op beeld. Ze zien je gedrag, ze horen je stem, ze zien je emoties of dit gespeeld of echt is, er wordt wel een beeld geschetst. Op bewegend beeld ben je echter, kom je als levend wezen over. Dit kan voordelig zijn, mensen kunnen zich makkelijker identificeren. Al stel je je wel kwetsbaarder op.

Ik beweer niet dat youtubers en bloggers niet nadenken over wat ze op internet zetten. Ik geloof juist dat ze zich hiervan heel erg bewust zijn. Misschien ben ik wel zo internetpreuts, omdat ik ook zo ben opgevoed. Laat niet je e-mailadres achter werd er al ingestampt. Ik voelde me dan ook zo schuldig toen ik hyves aanmaakte en mijn e-mailadres moest invullen.

Toch heeft dit me niet tegengehouden dat ik een blog ben gestart die ik nu langzaam weer begin. Hiervoor lever ik ook een stuk in, in ruil voor een plek om mijn hersenspinsels te delen. Dan krijg je toch wel het principe ‘Voor wat hoort wat’. Dan kan ik nog zo mezelf willen beschermen in deze tijd is dat bijna onmogelijk. Tenzij je als een kluizenaar gaat leven in de bush en dat behoort op dit moment niet tot mijn opties. Daarom zal ik er mee moeten leven. Ik bestond op internet en besta nog steeds. Geloof je het niet? Zoek maar. 

*Update: Ik heb net deze documentaire over youtube gekeken, waarin de leuke en minder leuke kanten worden uitgelicht. Dit vond ik wel een mooie toevoeging op dit artikel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Dankje voor je reactie♥